مبانی نظری و پیشینه تحقیق اختلال شخصیت خودشیفته

اختلال شخصیت خودشیفته الگوی فراگیر بزرگ منشی، نیاز به تحسین و فقدان همدلی است که با نشانه هایی چون اعتقاد به بی همتایی، انتظارت غیرمنطقی از دیگران، خیالپردازی های مربوط به قدرت و غیره شخص می شود (انجمن رونپزشکی آمریکا، 2000). مقیاس الگوی شخصیت خودشیفته از نوع فاصله ای می باشد .   منظور از الگوی شخصیتی خودشیفته نمره ای است که فرد در پرسشنامه شخصیت خودشیفته (NI) بدست می آورد.

 

 

 

اختلال شخصیت خودشیفته
خودشیفته ناسالم یک ساختار شخصیتی با مولفه هایی مانند حسادت،تکبر،بهره گشی،حس محق بودن،ناتوانی در همدلی با دیگران و غیره است. براساس طبقه بندی اختلالهای روانی(DSM-IV-TR،2000).
خودشیفته وقتی در شکل افراطی خود در قالب اختلال شخصیت ظاهر می شود، یک الگوی فراگیر خودبزرگ بینی( درخیال و یا در عمل)، نیاز به تحسین و فقدان همدلی است که از اوایل بزرگسالی آغاز و در زمینه های گوناگون ظاهر می شود.

 

 

این اختلال موضوعی است که مورد توجه بسیاری از متخصصان بالینی است. قبل از DSM-III این اختلال در DSM وجود نداشت.”اختلال شخصیت خودشیفته”  نامی است که به یکی از شخصیت های روان آزرده وار در عصر ما اطلاق می شود. استفاده وسیع از این اصطلاح توسط متخصصانی با جهت گیری روان تحلیل گری،علت اصلی اضافه شدن اختلال شخصیت خودشیفته در DSM-III بود. به نظر می رسد این مقوله تشخیصی به راحتی توسط محققان و متخصصان بالینی مورد قبول واقع شد و تعییرات اندکی در ملاکهای تشخیصی آن از DSM-III تا DSM-III-R تا DSM-IV و تا DSM-IV-TR داشته است (اسپری،2003).

 

 

 

 

 

 

فهرست مطالب
تعاريف نظري اختلال شخصیت خودشیفته 
تعاريف عملياتي اختلال شخصیت خودشیفته 
فصل دوم: زمينه و پيشينه پژوهش
اختلال شخصیت خودشیفته
تاریخچه و تول خودشیفتگی
خودشیفتگی
شیوع
توصیف های اختلال شخصیت خودشیفته
انواع شخصیت خودشیفته    
نوع بزرگ منش
نوع آسیب پذیر
روی آوردهای مختلف اختلال شخصیت خودشیفته
روان پویشی
زیستی اجتماعی
شناختی رفتاری
بین فردی
پیشینه ی پژوهش
تحقیقات انجام شده در داخل کشور
تحقیقات انجام شده در خارج کشور
نتیجه گیری